Veerklemme word tipies gemaak van 'n strook veerstaal, gesny sodat die een kant 'n smal uitsteeksel het wat op die punt gesentreer is, en die ander kant 'n paar smal uitsteeksels aan weerskante. Die punte van hierdie uitsteeksels word dan na buite gebuig, en die strook word gerol om 'n ring te vorm, met die uitsteeksels wat inmekaar inwerk.

Om die klem te gebruik, word die blootgestelde lippe na mekaar gedruk (gewoonlik met 'n tang), wat die deursnee van die ring vergroot, en die klem word oor die slang geskuif, verby die gedeelte wat op die weerhaak sal gaan. Die slang word dan op die weerhaak gepas, die klem word weer uitgebrei, oor die gedeelte van die slang oor die weerhaak geskuif, dan losgelaat, wat die slang op die weerhaak saamdruk.

Klemme van hierdie ontwerp word selde vir hoë druk of groot slange gebruik, aangesien hulle onhanteerbare hoeveelhede staal benodig om genoeg klemkrag te genereer, en onmoontlik sal wees om mee te werk met net handgereedskap. Hulle word algemeen gebruik op motorverkoelingstelselslange van etlike duim in deursnee, byvoorbeeld op die meeste waterverkoelde Volkswagen-slange.

Veerklemme is veral geskik vir beperkte of andersins ongemaklike plekke waar ander klemtipes gereedskap benodig wat vanuit nou en moontlik ontoeganklike hoeke toegepas word. Dit het hulle veral gewild gemaak vir toepassings soos motor-enjinruimtes en vir die beveiliging van weerhaakverbindings in rekenaarwaterverkoeling.